موجودی یا استوک شامل کالاها و موادی است که یک کسب و کار با هدف فروش مجدد (یا تعمیر) نگاه می دارد. مدیریت موجودی علمی است که شکل و درصد کالاهای انبارشده را تعیین میکند. موجودی می تواند به شکل مواد خام، کالای در جریان ساخت یا محصولات ساخته شده و یا تکمیل شده باشد.
از آنجایی که موجودی یکی از مهم ترین بخش های هر کسب و کار است، مدیریت آن می توانند بر هر یک از صورت های مالی اثرگذار باشد. به عنوان مثال سطح موجودی پایین می تواند منجر به تاخیر در تحویل سفارشات گردد، در حالی که اضافه شدن موجودی انبار ممکن است بر جریان نقدینگی شما تاثیر منفی داشته باشد.
روش انتخابی شما برای ارزش گذاری موجودی به عنوان پاورقی موجودی در صورت های مالی شما می آید. بهترین روش های ارزش گذاری موجودی عبارتند از :
FIFO (اولین صادره از اولین وارده): روش فایفو یا همان اولین صادره از اولین وارده معمولا سود ناخالص بالاتر، درآمد مشمول مالیات بیشتر و بهای کالاهای فروخته شده (COGS) کمتری را ارائه می کند که ناشی از موجودی پایانی بالاتری است که در این روش محاسبه می شود.
LIFO (اولین صادره از آخرین وارده): در روش لایفو همه چیز بالاتر است به جز بهای کالای فروخته شده. بهای کالای فروخته شده یک هزینه است و در صورت درآمد از درآمد کم می شود. معادله مورد استفاده برای محاسبه بهای کالی فروخته شده به شرح زیر است:
بهای کالاهای فروخته شده = موجودی نهایی – خریدها یا کالاهای قابل استفاده + موجودی اولیه
کسب و کارهای کوچک عموما روش LIFO را ترجیح می دهند و دلیل این امر آن است که در طول دوره رشد این روش درآمد کمتری را ارائه می کند که به دنبال آن مالیات بر درآمد پایین تر خواهد شدو در نتیجه جریان نقدینگی شرکت افزایش می یابد.
موجودی عموما تحت عنوان دارایی جاری در صورتهای مالی ثبت می گردد. بنابراین نحوه ارزشگذاری موجودی جمع کل دارایی های جاری، توازن کل دارایی ها و خود موجودی فعلی را تعیین می کند. زمانی که شما فروش دارید بهای کالاهای فروخته شده در صورت مالی شما افزایش می یابد. نکته مهم دیگر این است که صورتهای مالی باید بدون خطا باشند و یک موجودی اشتباه می تواند منجر به بروز خطاهای متعدد در صورت های مالی شما شود. بهای کالاهای فروخته شده، درآمد خالص و سود ممکن است نادرست باشند.
اگر درمحاسبه موجودی هر گونه خطایی رخ دهد می تواند اثرات پیاپی بر بهای کالای فروخته شده، سود و درآمد داشته باشد. دلایل زیادی برای محاسبه نادرست موجودی وجود دارد. بعضی از این موارد عبارتند از شکستن در حین جا به جایی، اضافه نکردن کالاهای برگشتی به موجودی و یا کالاهای قدیمی که ممکن است با تخفیف فروش رسیده باشند. درتمامی این موارد شما نیاز دارید که متناسب با ارزش صحیح، موجودی خود را اصلاحنمایید. حتما متوجه شده اید که با استفاده از روش لایفو بهای کالای فروخته شدهافزایش یافته و بیشتر نمایانگر واقعیت اقتصادی موجود است. از این رو مقدار سودآوریصحیح تر است و شاخص بهتری برای پیش بینی است.
اصلاح موجودی یک کار سالیانه نیست. این مقدار باید دائما رصد شود تا تغییر عمده ای درارزش موجودی در طول زمان رخ ندهد. بدین منظور شرکت ها معمولا از یک حساب اندوختهموجودی (جایی که در آن موجودی کهنه یا غیرقابل استفاده به عنوان درصدی از ارزشموجودی ثبت می شوند) استفاده می کنند. حساب اندوخته موجودی یک حساب در ترازنامهاست و یک تعادل منفی دارد. اگر آن را در برابر حساب موجودی قرار دهید می توانیددید درستی از موجودی خود به دست آورید.
اگر یک کسب و کار از FIFO استفاده کند با افزایش قیمت ها موجودی ها نیز افزایش می یابند و بهای کالاهای فروخته شده نیز پایین می آید و درآمد خالص بیشتر خواهد شد. در نتیجه شرکت باید مالیات بیشتری پرداخت نماید. و در نهایت همه این موارد به جریان نقدینگی پایین تر می انجامد.
تغییر در موجودی ها و ارقام نادرست برای موجودی ممکن است ترازنامه شما (یک صورت مالی که یک دید کلی از ارزش شرکت شما برمبنای دارایی ها و بدهی ها می دهد) را تحت تاثیر قرار دهند. موجودی اشتباه می تواند منجر به نادرستی ارزش گزارش شده دارایی ها وحقوق صاحبان سهام در ترازنامه شود. با این وجود بدهی ها را تحت تاثیر قرار نمیدهند.
از آنجایی که سرمایه در گردش از طریق تفریق بدهی های جاری از دارایی های جاری تعریف میشود؛ زمانی که موجودی در صورت سود و زیان افزایش می یابد سرمایه در گردش نیزبیشتر می شود.
درنتیجه اطمینان یافتن از نمایش صحیح موجودی و مدیریت موجودی در صورت های مالی امری بسیار مهم است. فهم این موضوع باعث می شود که موجودی انبار شما بیش از اندازه بالا یا پایین نباشد و این امر به شما در پیش بینی های مالی بهتر کمک می کند.